Opis produktu
Cechy
Komentarze
Ziemomysł Inowrocławski książę kujawski. Brat Leszka Czarnego i króla Władysława Łokietka (ok. 1247 - początek października/25 grudnia 1287)
Ziemomysł, wnuk Konrada I Mazowieckiego, młodszy (rodzony) brat Leszka Czarnego i starszy (przyrodni) brat Władysława Łokietka, od grudnia 1267 roku - po śmierci ojca Kazimierza I, władcy łęczycko-kujawskiego - panował w północnej części Kujaw, ze stolicą w Inowrocławiu. Panowanie rozpoczął z niebywałym rozmachem. Witał w swoim księstwie ciągnącego do Prus wielkiego króla czeskiego Przemysła Ottokara II, z przybyciem którego powiało na Kujawach `wielkim światem`. Za sprawą krótko goszczącego króla zmienił kurs polityczny, jakim podążały Kujawy za życia jego ojca Kazimierza I. Wierzył, że po ułożeniu się z dotychczasowymi wrogami (z Krzyżakami i zwłaszcza z biskupem wrocławskim Wolimirem, osobowością tak nieprzeciętną, jaki i kontrowersyjną) pokieruje swym państwem lepiej niż jego zmarły ojciec. Nie minął nawet rok, gdy przyszła pierwsza katastrofa. Zmiana politycznego kursu siłą rzeczy odsunąć musiała od władzy niektórych możnych, którzy dotychczas nadawali ton wydarzeniom, inni zdecydowali się przenieść na dwór wdowy po Kazimierzu I, Eufrozyny. Już w pierwszym roku panowania, w 1268 r., Ziemomysł przeżył bunt możnych, których od władzy odsunął, a którzy szukali wsparcia u księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego. Ten, zagorzały przeciwnik już Kazimierza I, swój wrogi stosunek przeniósł i na Ziemomysła. W konsekwencji, w 1271 roku, młody książę usunięty został ze swego inowrocławskiego władztwa. Wielu zabiegów kosztowało jego starszego brata, Leszka Czarnego, uzyskanie zgody wszystkich zainteresowanych, by po siedmiu latach Ziemomysł mógł powrócić do okrojonego terytorialnie przez sąsiadów księstwa inowrocławskiego.
Ziemomysł, wnuk Konrada I Mazowieckiego, młodszy (rodzony) brat Leszka Czarnego i starszy (przyrodni) brat Władysława Łokietka, od grudnia 1267 roku - po śmierci ojca Kazimierza I, władcy łęczycko-kujawskiego - panował w północnej części Kujaw, ze stolicą w Inowrocławiu. Panowanie rozpoczął z niebywałym rozmachem. Witał w swoim księstwie ciągnącego do Prus wielkiego króla czeskiego Przemysła Ottokara II, z przybyciem którego powiało na Kujawach `wielkim światem`. Za sprawą krótko goszczącego króla zmienił kurs polityczny, jakim podążały Kujawy za życia jego ojca Kazimierza I. Wierzył, że po ułożeniu się z dotychczasowymi wrogami (z Krzyżakami i zwłaszcza z biskupem wrocławskim Wolimirem, osobowością tak nieprzeciętną, jaki i kontrowersyjną) pokieruje swym państwem lepiej niż jego zmarły ojciec. Nie minął nawet rok, gdy przyszła pierwsza katastrofa. Zmiana politycznego kursu siłą rzeczy odsunąć musiała od władzy niektórych możnych, którzy dotychczas nadawali ton wydarzeniom, inni zdecydowali się przenieść na dwór wdowy po Kazimierzu I, Eufrozyny. Już w pierwszym roku panowania, w 1268 r., Ziemomysł przeżył bunt możnych, których od władzy odsunął, a którzy szukali wsparcia u księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego. Ten, zagorzały przeciwnik już Kazimierza I, swój wrogi stosunek przeniósł i na Ziemomysła. W konsekwencji, w 1271 roku, młody książę usunięty został ze swego inowrocławskiego władztwa. Wielu zabiegów kosztowało jego starszego brata, Leszka Czarnego, uzyskanie zgody wszystkich zainteresowanych, by po siedmiu latach Ziemomysł mógł powrócić do okrojonego terytorialnie przez sąsiadów księstwa inowrocławskiego.
Komentarze