Wojna na Półwyspie Iberyjskim w latach 1807-1814 była jednym z najważniejszych konfliktów zbrojnych epoki napoleońskiej. Jej początek wiąże się z potrzebą przejęcia przez Napoleona kontroli nad Portugalią i Hiszpanią. Szybko jednak przerodziła się w serię kampanii, które pochłaniały zasoby ludzkie i materiałowe cesarza Francuzów. Siedmiotomowa historia tej wojny pióra sir Charlesa Omana zalicza się klasyki historiografii napoleońskiej i do dziś pozostaje jej wybitną i niezbędną reprezentantką. Szerokie i wnikliwe wykorzystanie wspomnień i pamiętników uczestników wydarzeń (zarówno Francuzów, jak też Brytyjczyków, Hiszpanów i Portugalczyków) oraz źródeł archiwalnych, uzupełnione cennymi wnioskami wyciągniętymi przez Omana z wizyt na polach bitew, zaowocowało powstaniem dzieła wyczerpującego i wyważonego.
Tom pierwszy pracy Omana obejmuje genezę konfliktu oraz jego pierwsze etapy. Znajdziemy w nim opis francuskiej inwazji na Portugalię, detronizacji hiszpańskich Burbonów, początków ruchu powstańczego, pojawienia się wojsk brytyjskich na Półwyspie oraz pierwszych sukcesów generała Arthura Wellesleya (późniejszego księcia Wellingtona) czy też kapitulacji francuskiego korpusu pod Bailn. Mamy okazję przyjrzeć się wydarzeniom związanym z polskimi wątkami tej wojny, na czele z pierwszym oblężeniem Saragossy i bitwą pod Somosierrą. Tom zamyka dramatyczna kampania sir Johna Moorea, zakończona śmiercią tego generała w styczniu 1809 roku w bitwie pod La Coruną.
Komentarze