Książka Medycyna narracyjna i komunikacja w sytuacjach granicznych to świadectwo sprzeciwu wobec lekceważenia w procesie leczenia perspektywy pacjenta, jego doświadczeń i oczekiwań. Jest także wyrazem niezgody na opinię, wedle której im więcej lekarz wie o pacjencie jako człowieku, tym bardziej jest narażony na zawodowe wypalenie.
Jednocześnie to głos akceptacji dla wyrażanego przez coraz większą liczbę lekarzy zrozumienia dla perspektywy pacjentów. Dowodzi tej bezprecedensowej zmiany, być może po raz pierwszy na taką skalę, opublikowany niedawno przez Naczelną Izbę Lekarską raport Waneckiego. Zgromadzone w nim głosy setki pracowników służby zdrowia diagnozują największe bolączki ich sektora i czyhające na nich zagrożenia. Pokazują też, że można inaczej!
Zebrane w tomie artykuły to wyraz solidarności z tymi lekarzami, którzy chcą i potrafią traktować rozmowę z pacjentem jako budowanie wspólnoty. Starają się działać zgodnie z tradycją dialogu sokratejskiego i dialogowością Michała Bachtina; tradycją, w której znajduje swoje miejsce medycyna narracyjna.
Komentarze