Powszechnie znaną prawidłowością w rozwoju sztuki wojennej jest fakt, że poznanie specyfiki przyszłych konfliktów wymaga analizy i oceny zdarzeń z przeszłości, a następnie w oparciu o uzyskane rezultaty, sformułowania wniosków na przyszłość. Szczególne znaczenie ma to w odniesieniu do zagrożeń hybrydowych i wojen nieliniowych, spośród których za najbardziej charakterystyczne uznaje się działania prowadzone przez Federację Rosyjską na wschodzie Ukrainy. Są one wymierzone zarówno przeciwko samej Ukrainie, jak i szeroko rozumianemu Zachodowi. Pojęcie działań hybrydowych stało się stosunkowo popularne dopiero w XXI w., po zajęciu przez Rosję Krymu i eskalacji działań wojennych na wschodzie Ukrainy. Sytuacja jaka zaistniała, okazała się dla społeczności międzynarodowej trudna do zdefiniowania i uzmysłowiła jej gwałtowne zmiany, jakie zaszły w środowisku międzynarodowym. Za poważne zagrożenie uznano odrodzenie się rosyjskiego imperializmu, powstanie nowej doktryny militarnej i uzyskanie przez Federację Rosyjską nowych zdolności operacyjnych. Rosyjskie działania stanowiły realizację strategii, którą należy postrzegać poprzez pryzmat interesów państwa. Głównym filarem tej strategii stała się koncepcja wojny nowej generacji, stanowiąca perfekcyjnie zsynchronizowane połączenie kinetycznych i niekinetycznych metod oddziaływania.
Tematem niniejszej monografii jest zagadnienie koncepcji wojny nowej generacji, stanowiące swoistą rosyjską wizję wojny przyszłości. Autor, obierając taki temat pracy, kierował się przede wszystkim aktualnością analizowanego problemu. Rosyjska koncepcja wojny nowej generacji jest bowiem nowatorską wizją wykorzystania sił zbrojnych do osiągania celów politycznych. Praktyczna implementacja jej założeń to działania prowadzone wobec Ukrainy. Pozwoliły one na weryfikację przyjętej koncepcji kompleksowego, wieloaspektowego oddziaływania na wrogie państwo i wskazały na konieczność dokonania zmian w strukturze organizacyjnej oraz na przygotowaniu bojowym sił zbrojnych...
Komentarze