Muzyka polska po Szymanowskim to historia muzyki polskiej II połowy XX wieku, opowieść o tym, z jakimi trudnościami mierzyli się kompozytorzy od lat 40. do końca lat 90. Autor nierozerwalnie wiąże twórczość kompozytorską z wydarzeniami, które w tym czasie miały miejsce w Polsce i poza jej granicami. Pokazuje źródła powstawania utworów, sukcesy ich prawykonań oraz późniejsze losy. Ale przede wszystkim zagłębia się w samą istotę dzieł powstałych w tym czasie, analizując dogłębnie techniki kompozytorskie, inspiracje oraz dobór instrumentów i głosów.
Całość książki podzielona została na 5 części, w których Autor analizuje muzykę na tle społeczno-kulturowych wstrząsów w międzywojennej Polsce, rolę Warszawskiej Jesieni, zdobywające popularność techniki kompozytorskie, rozważa kwestie tożsamości narodowej polskich kompozytorów i ich postmodernistyczne spojrzenie w przyszłość, a także charakteryzuje pokrótce instytucje pielęgnujące polską kulturę muzyczną, nowe technologie oraz możliwości kompozytorów w dzisiejszym świecie.
I może byłaby to kolejna zwykła książka o historii muzyki polskiej, gdyby nie fakt, że napisał ją brytyjski muzykolog, kompozytor i dyrygent, profesor Cardiff University - Adrian Thomas. Czy angielski muzykolog jest w stanie prawidłowo odczytać zjawiska zachodzące w twórczości polskich kompozytorów? Czy potrafi odpowiednio wczuć się w otaczającą twórców rzeczywistość, rozpoznać charakterystyczne dla polskiego środowiska cechy i opisać rodzące się w nim zjawiska? Sprawdzić to można tylko, zagłębiając się w lekturę. Zwłaszcza że specjalnie dla polskich czytelników Autor wzbogacił oryginalne angielskie wydanie nową, dodatkową treścią.
Komentarze