Opowieść o poszukiwaniu tożsamości w postapokaliptycznych realiach upadającego pegeeru
Seweryn i Jacek są sąsiadami z różnych pięter tego samego szarego bloku. Na najwyższym mieszka syn dyrektora pegeeru, który chce być taki jak jego tato. Na parterze - syn palacza. On z kolei stara się być kimś innym niż jego ojciec. Marzena, w której obaj się kochają, zawsze wie, co powinna zrobić, ale nie pomaga jej to w byciu sobą.
Rodzice straszą dzieci, że jeśli będą niegrzeczne, dyrektor pegeeru zamknie je w piwnicy. Bohaterowie trochę się boją, ale są ciekawi tego, o czym na osiedlu się nie rozmawia. Dlaczego palacz wypożycza książki? Kim są ludzie, którzy nie wychodzą na powierzchnię? Dlaczego dzieci wysłane do szkoły z internatem stamtąd nie wracają?
Chociaż wiedzą, że nie powinni, Marzena, Jacek i Seweryn schodzą coraz głębiej, poznając prawdę o miejscu, w którym żyją, o swoich rodzicach i o sobie. Gdy zdają sobie sprawę, że o pewnych rzeczach woleliby nie wiedzieć, jest za późno, bo stają się dorośli.
Niepowinność to powieść o szarości, która wcale nie znajduje się pomiędzy czernią i bielą, lecz łączy w sobie wszystkie kolory świata.
Pomyślała, że po raz pierwszy w życiu nie wie, co robić. Świat, który znała, się skończył, a o tym nowym nikt nie napisał jeszcze książki, która pomogłaby go zrozumieć. Poza tym bała się, chociaż nie chciała tego przyznać.
- Co tam jest takiego strasznego? - pytała sąsiadów z osiedla, którzy powtarzali jej, że nie powinna chodzić do piwnicy.
Jakby wciąż była dzieckiem.
Komentarze