Patrząc na fenomen początków zakonu klarysek z dzisiejszej perspektywy, nasuwa się analogia do przypowieści Jezusa o ziarnku gorczycy. To najmniejsze ze wszystkich nasion, gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach (Mt 13,3133).
W historii klarysek ziarnkiem gorczycy wydaje się płonące miłością serce Klary. Dzięki łasce Chrystusa i przy duchowym wsparciu Franciszka z najmniejszego nasiona wyrósł zakon. Już w XIII wieku założono wiele domów dla kobiet konsekrowanych Bogu, a one do dzisiaj starają się przyjmować bóle, troski i radości umiłowanego Kościoła.
Elżbieta Sander, jedna ze współczesnych sióstr św. Klary, z pasją pisze o duchowości i charyzmacie franciszkańskim, kreśli dzieje zakonu klarysek w XIII wieku, przybliża postacie oraz dzieło św. Franciszka, św. Klary i bł. Salomei. Przedstawienie duchowości świętych Franciszka i Klary miało dowieść, że bł. Salomea z rodu Piastów przez swe czyste, ubogie, pokorne i pełne miłości życie stała się prawdziwą duchową córką i wierną naśladowczynią asyskich świętych.
Opracowanie to nie ma cech rozprawy naukowej i do takiej rangi nie aspiruje. Powstało w celu oddania chwały Bogu i okazania Mu wdzięczności za piękno powołania Franciszka, Klary, Salomei i całej Rodziny Franciszkańskiej.
Komentarze