Opis produktu
Cechy
Komentarze
Sztuka w Polsce 1945-2005 to jak pisze autorka podręczny przewodnik. Anda Rottenberg w zwięzły sposób opisuje sztukę i życie artystyczne ostatnich sześćdziesięciu lat, a całości dopełniają noty biograficzne artystów, krytyków, kuratorów i organizatorów życia artystycznego mających duży wpływ na dzieje polskiej sztuki powojennej. Jej linię rozwojową opisuje autorka nie abstrakcyjnie, ale w powiązaniu z rzeczywistością minionego półwiecza. Ukazuje przede wszystkim przemiany w sztuce współczesnej i tych twórców, którzy wnieśli do niej coś nowego. Dzięki tej książce nurty, kierunki, wybitne postaci i zjawiska alternatywne układają się w całość i tworzą logiczny ciąg. Anda Rottenberg nie tylko przedstawia historię sztuki współczesnej w Polsce, ale uczy patrzeć na nią i pomaga zrozumieć nowe zjawiska artystyczne.
Książka jest świetnie opracowana edytorsko i bogato ilustrowana (ok. 500 fotografii dzieł sztuki), oprócz rozbudowanego indeksu osób zawiera słownik terminów.
[...] nasycona informacjami książka Andy Rottenberg jest praktycznie pierwszą (choć trudno w to uwierzyć) syntetyczną prezentacją sztuki polskiej ostatnich 60 lat. [...]
Tekst napisany jest wartko, żywo, bez cienia pseudokrytycznego żargonu. Autorka nie kryje swych upodobań i sympatii, ale też potrafi obiektywnie ukazać cała panoramę zjawisk. Książka napisana jest z pasją, ale bez ideologicznego zacietrzewienia. Połączona z przewidywanym, bardzo obfitym materiałem ilustracyjnym, powinna się stać podstawowym, bardzo potrzebnym, kompendium wiedzy o sztuce w Polsce drugiej połowy XX i początków XXI wieku.
(z recenzji wydawniczej Marii Poprzęckiej)
Książka jest świetnie opracowana edytorsko i bogato ilustrowana (ok. 500 fotografii dzieł sztuki), oprócz rozbudowanego indeksu osób zawiera słownik terminów.
[...] nasycona informacjami książka Andy Rottenberg jest praktycznie pierwszą (choć trudno w to uwierzyć) syntetyczną prezentacją sztuki polskiej ostatnich 60 lat. [...]
Tekst napisany jest wartko, żywo, bez cienia pseudokrytycznego żargonu. Autorka nie kryje swych upodobań i sympatii, ale też potrafi obiektywnie ukazać cała panoramę zjawisk. Książka napisana jest z pasją, ale bez ideologicznego zacietrzewienia. Połączona z przewidywanym, bardzo obfitym materiałem ilustracyjnym, powinna się stać podstawowym, bardzo potrzebnym, kompendium wiedzy o sztuce w Polsce drugiej połowy XX i początków XXI wieku.
(z recenzji wydawniczej Marii Poprzęckiej)
Komentarze