Opis produktu
Cechy
Komentarze
Dziecko z autyzmem to po prostu dziecko, nie zwyczajne, lecz niepełnosprawne, które potrzebuje pomocy, Snijders-Oomen (1978).
Pomoc osobom z autyzmem musi być ciągła i konsekwentna, ponieważ różnią się one między sobą tak bardzo, że zawsze istnieje potrzeba pomocy indywidualnej, dostosowanej do danego dziecka. Nie istnieją bowiem gotowe recepty, które można zastosować schematycznie.
W pracy z osobami z autyzmem bezustannie stawia się wyzwanie czyjejś pomysłowości a często rodzice i specjaliści są bezradni.
Wychowanie dziecka autystycznego to poważne zadanie. Każde stadium jego rozwoju niesie z sobą wiele problemów. Normalny sposób wychowania nie wydaje się mieć tu żadnego zastosowania, powiedziała kiedyś pewna matka. Spontaniczny sposób, w jaki wychowywałam moje zwyczajne dzieci rozpadł się całkowicie, gdy miałam go zastosować do Marka. Chciałabym bardzo, aby istniała gdzieś jakaś magiczna skrzynka, w której mogłabym się zanurzyć w momentach rozpaczy.
Jak wielu rodziców marzy o tym samym? Z drugiej zaś strony, rodzice często posiadają niesłychaną inwencję, wiele pomysłów, które mogą być użyteczne dla innych.
NVA (Nederlandse Vereniging voor Autisme) podejmuje próby upowszechniania tych pomysłów, szukając odpowiedzi na pytania: jak możesz zaradzić problemom ze spaniem, jedzeniem, jak możesz zachęcić do niezależności, stymulować kontakty, itp.? na drodze spotkań rodziców.
Przykłady te gromadzi się i konfrontuje z literaturą. Annelie Schenk zebrała te informacje w pracy doktorskiej z pedagogiki (State Uniwersity of Leiden, 1989). Została ona zredagowana i opublikowana w czasopiśmie Engagement (Zaangażowanie) pod tytułem Praktyczny poradnik dla rodziców, SPECIAL 1990. To specjalne wydanie nie jest skrzynką tricków, lecz zbiorem zasad, które mogą pomóc rodzicom w konkretnych problemach. Różne zagadnienia zostały tu zarysowane w odniesieniu do wychowania dziecka z autyzmem i sprzężone z poradami dotyczącymi postępowania. Podkreślamy ponownie, że nie jest to książka ze zbiorem receptur, lecz poradnik na trudnej drodze, którą rodzice przebywają wychowując swoje autystyczne dzieci.
Pomoc osobom z autyzmem musi być ciągła i konsekwentna, ponieważ różnią się one między sobą tak bardzo, że zawsze istnieje potrzeba pomocy indywidualnej, dostosowanej do danego dziecka. Nie istnieją bowiem gotowe recepty, które można zastosować schematycznie.
W pracy z osobami z autyzmem bezustannie stawia się wyzwanie czyjejś pomysłowości a często rodzice i specjaliści są bezradni.
Wychowanie dziecka autystycznego to poważne zadanie. Każde stadium jego rozwoju niesie z sobą wiele problemów. Normalny sposób wychowania nie wydaje się mieć tu żadnego zastosowania, powiedziała kiedyś pewna matka. Spontaniczny sposób, w jaki wychowywałam moje zwyczajne dzieci rozpadł się całkowicie, gdy miałam go zastosować do Marka. Chciałabym bardzo, aby istniała gdzieś jakaś magiczna skrzynka, w której mogłabym się zanurzyć w momentach rozpaczy.
Jak wielu rodziców marzy o tym samym? Z drugiej zaś strony, rodzice często posiadają niesłychaną inwencję, wiele pomysłów, które mogą być użyteczne dla innych.
NVA (Nederlandse Vereniging voor Autisme) podejmuje próby upowszechniania tych pomysłów, szukając odpowiedzi na pytania: jak możesz zaradzić problemom ze spaniem, jedzeniem, jak możesz zachęcić do niezależności, stymulować kontakty, itp.? na drodze spotkań rodziców.
Przykłady te gromadzi się i konfrontuje z literaturą. Annelie Schenk zebrała te informacje w pracy doktorskiej z pedagogiki (State Uniwersity of Leiden, 1989). Została ona zredagowana i opublikowana w czasopiśmie Engagement (Zaangażowanie) pod tytułem Praktyczny poradnik dla rodziców, SPECIAL 1990. To specjalne wydanie nie jest skrzynką tricków, lecz zbiorem zasad, które mogą pomóc rodzicom w konkretnych problemach. Różne zagadnienia zostały tu zarysowane w odniesieniu do wychowania dziecka z autyzmem i sprzężone z poradami dotyczącymi postępowania. Podkreślamy ponownie, że nie jest to książka ze zbiorem receptur, lecz poradnik na trudnej drodze, którą rodzice przebywają wychowując swoje autystyczne dzieci.
Komentarze