W czasach, gdy kobieta zazwyczaj odbywa jedyną podróż w życiu do nowo poślubionego małżonka albo do klasztoru, ona zwiedza Akwizgran, Marburg, Pragę, bywa w Neapolu, bawi w Tyrolu, a Rzym wita ją jak cesarzową.
W świecie, gdzie królowie drżą przed papieżem i cesarzem, ona jednemu jawnie grozi, a drugiego regularnie strofuje.
Elżbieta zna smak miłości, żałoby, straty i porażki, a moc największych ludzkich namiętności: pieniędzy i władzy doskonale rozumie i wykorzystuje do realizacji swoich zamierzeń. Nic dziwnego więc, że dokonuje niemożliwego osadza na Wawelu nową dynastię i królem Polski czyni kobietę.
Elżbieta Łokietkówna, córka Władysława Łokietka, siostra Kazimierza Wielkiego, królowa Węgier, babka Jadwigi Andegaweńskiej, najpotężniejsza Polka w dziejach, o której wciąż milczą podręczniki.
Kim była dla współczesnych i jakie dzieła życia po sobie zostawiła?
Komentarze