Poczwórne źródło twierdzenia o podstawie dostatecznej

We wczesnej pracy Poczwórne źródło twierdzenia o podstawie dostatecznej przedstawia Schopenhauer zręby swojego filozoficznego systemu, nawet jego główne dzieło było rozwinięciem tej krótkiej rozprawy. W jej części pierwszej omawiar poglądy wcześniejszych myślicieli, jak Kartezjusz, a zwłaszcza Kant, by w kolejnej sformułować tę ogólną regułę, a w kolejnych podać jej uzasadnienie. A regułę tę przedstawia następująco: Nasza poznająca świadomość, występując jako zewnętrzna i wewnętrzna zmysłowość, jako rozsądek i rozum rozdziela się na podmiot (subiekt) i przedmiot (obiekt) i nie zawiera nic ponadto. Być przedmiotem dla podmiotu, a być naszym wyobrażeniem, jest to to samo. Wszystkie nasze wyobrażenia są przedmiotami podmiotu, a wszystkie przedmioty podmiotu są naszymi wyobrażeniami. Ale jest tak, że wszystkie nasze wyobrażenia są pomiędzy sobą w związku prawidłowym i co do formy a priori wyznaczalnym, dzięki czemu nie może być dla nas przedmiotem (obiektem) coś dla się samego istniejącego i niezależnego, coś osobnego i oddzielonego.