Wiedza o życiu

Alfred Adler (1870-1937) – austriacki psycholog, psychiatra, pedagog, początkowo związany z Zygmuntem Freudem, później jednak stopniowo oddalał się od swego mistrza, tworząc kierunek psychologii indywidualnej, przez kilka lat kierował Kliniką Psychiatryczną w Wiedniu i stworzył pierwszą poradnię wychowawczo-kliniczną dla dzieci. Do jego najważniejszych prac należą Znajomość człowieka, Psychologia indywidualna w wychowaniu, Homoseksualizm i podsumowująca jego poglądy późna praca, właśnie Wiedza o życiu . Męstwo jest samoafirmacją bytu wbrew faktowi niebytu. To akt „ja” indywidualnego przejawiający się w akceptacji lęku przed niebytem na drodze afirmowania siebie albo jako części jakiejś ogarniającej całości, albo w aspekcie jaźni indywidualnej. Męstwo zawiera zawsze pewne ryzyko, zawsze znajduje się przed groźbą niebytu, czy mamy do czynienia z ryzykiem utraty siebie i stania się rzeczą pośród całej masy innych rzeczy, czy też z utratą własnego świata w jałowym zwróceniu się ku samemu sobie. Alfred Adler w "Wiedzy o życiu" zajmuje się w niej m.in. dążeniem do wyższości, a z drugiej strony kompleksem niższości i potrzebą kompensacji, przy czym, jak pisze sam Adler, być człowiekiem znaczy: mieć poczucie mniejszej wartości. Zwraca także uwagę na problematykę nerwic, seksualności, marzeń sennych, sensu życia... Jak pisze w przedmowie autor: Istnieją trzy tylko zagadnienia, które życie każdemu człowiekowi nieodwołalnie narzuca, a mianowicie: postawa wobec bliźnich, zawód i miłość. Wszystkiete trzy problemy, powiązane z sobą przez pierwszy z nich, nie są zgoła czymś przypadkowym, lecz stanowiąnieuchronne zagadnienia życia. Urastają one ze stosunku człowieka do społeczeństwa ludzkiego, do czynników kosmicznych oraz do płci przeciwnej. Od rozwiązania tych zagadnień zależą losy ludzkości i jej szczęścia.