Kryzys nauk europejskich i fenomenologia transcendentalna

vis-a-vis Etiuda
Autor: Husserl Edmund
Data dystrybucji: 2017-05-24
Data premiery: 2017-04-12
Grubość grzbietu oprawy lub długość towaru: 15mm
Liczba stron: 160
Numer wydania: 1
Rodzaj oprawy: miękka
Rok wydania: 2017
Seria: MEANDRY KULTURY
Szerokość towaru: 125mm
Waga: 0,15kg
Wysokość towaru: 195mm
19 punktów lojalnościowych za ten produkt
Dostępność:
niedostępny
Producent:
EAN:
9788379981380
Kod producenta:
833
Czas wysyłki:
24 godziny
19,00 zł
Powiadom o dostępności
Dodaj do ulubionych Zapytaj o produkt
Opis produktu
Cechy
Komentarze
Edmund Husserl (1859-1938) - jeden z najważniejszych filozofów XX wieku, twórca fenomenologii, która okazała się bodaj najistotniejszym z kierunków we współczesnej filozofii, dała też podstawy egzystencjalizmowi. Husserl pragnął oprzeć refleksję filozoficzną na naukowych fundamentach, wyszedł od krytyki psychologizmu, by w swym głównym, obszernym dziele Idee czystej fenomenologii zawrzeć główną konstrukcję swych rozważań , w tym zasadniczą tezę iż nowa nauka musi odrzucić wszelkie dotychczasowe założenia, badać zaś ma istotę rzeczy, a nie konkretne zjawiska w ich aktualnym stanie, chciał dokonać tzw. redukcji fenomenologicznej polegającej na braniu w nawias wszystkiego czego istnienia nie gwarantuje proces poznawania. Sam Kryzys nauk europejskic h jest ostatnią większą pracą Husserla i naznaczony jest czasem, w którym powstawał, w czasach spod znaku coraz bardziej zagrażających pokojowi w Europie i na świecie hitlerowskich Niemiec. Sytuacja szczególna dla wybitnego myśliciela niemieckiego żydowskiego pochodzenia. Ta sytuacja spowodowała, iż Husserl odchodzi od czystej filozofii i zajmuje się w znacznej mierze także sprawami związanymi z historią, ówczesną sytuacją, duchem Europy. Jak pisze w przedmowie Sławomira Walczewska Rozważania historyczne przeprowadzone w "Kryzysie..." nie mają jednak charakteru analiz przedmiotowych, lecz stanowią sekcję anatomiczną podmiotowości transcendentalnej. Nie chodzi w nich o genezę jakiegoś sensu przedmiotowego, lecz o diachronię samej subiektywności transcendentalnej.