Gdy rozerwą się więzy czasu

Nawet krótki wypoczynek upycha się gdzieś między obowiązkami. Kazanie wysłuchane lub może przeczytane rozrywa ten napięty ciąg i kieruje myśl do obszarów, nad którymi czas nie ma takiej władzy. Temat czasu zawsze mnie fascynował jako temat filozoficzny, egzystencjalny, głęboko teologiczny. Świadectwa tej fascynacji można znaleźć rozsiane we wszystkich poprzednich tomikach. Nawet w samych tytułach: „Dziesiąta trzydzieści u Maksymiliana” to przecież wyraźnie wskazana godzina na zegarze; „Zakład o życie wieczne” to rozgrywka między czasem a wiecznością; a „Daj nam oczy widzące” prośba o wzrok tak przenikliwy, by mógł wznieść się ponad czas. Gdy rozerwą się pęta czasu... prowadzi ten ciąg refleksji do momentu, w którym nasz czas się urwie, a trzy kropki zawieszą perspektywę na brzegu Nieznanego. Ta perspektywa jest perspektywą wszystkich rozważań w tym tomie.