Zbuntowana

Kobieta zdecydowała się na ucieczkę z Arabii Saudyjskiej, gdzie jej dotychczasowe życie było w pełni zależne od mężczyzn. To oni decydowali o jej prawie do życia i śmierci. To oni kontrolowali jej codzienność. Opuszczenie kraju zaplanowała z najdrobniejszymi szczegółami: „Od wolności dzieliła mnie już tylko podróż samochodem. Przez ponad rok cierpliwie czekałam na odpowiedni moment, żeby uciec. Miałam osiemnaście lat i panicznie się bałam, że mój dopracowany w każdym szczególe plan może obrócić się przeciwko mnie. Moje serce przepełniał bunt wobec trwania w ciągłym strachu, wobec życia według okrutnych zasad i starodawnych zwyczajów, przez które dziewczyny takie jak ja są w Arabii Saudyjskiej tłamszone, a czasem nawet zabijane. Kiedy wyobrażałam sobie życie z dala od tego miejsca, serce niemal wyskakiwało mi z piersi. Miałam własny telefon, ale mój paszport trzymał przy sobie najstarszy brat. Kluczem do sukcesu było zdobycie paszportu i ukrycie go tak, by był pod ręką, gdy nadejdzie pora ucieczki…” Niestety planu nie udało się zrealizować w jego pierwotnej wersji. Zabarykadowana w hotelu wysyłała pełne desperacji tweety z prośbą o pomoc. Dzięki działaniom w mediach społecznościowych udało się jej dotrzeć do urzędników, którzy zaproponowali jej azyl.