Gramatyka funkcjonalna języka polskiego. Fleksja

W popularnych gramatykach mamy do czynienia z opisem systemu językowego o wielu pomieszanych kryteriach, niekonsekwentnym i przez to często niejasnym. Z drugiej strony sformalizowane gramatyki akademickie są dobre dla specjalistów – opisy w nich zawarte są eleganckie, ale często niekomunikatywne. Oba stanowiska poprzestają na przeglądzie form, a pomijają fakt, że podstawową funkcją języka jest komunikacja. Istotą gramatyki funkcjonalnej jest stworzenie instrukcji obsługi języka, czyli wskazanie, jaka forma najlepiej służy intencji komunikacyjnej nadawcy, co oznacza, że szukamy odpowiedzi na trzy pytania: o formę (jak powiedzieć?), funkcję (po co? – zamiar komunikacyjny) i konceptualizację (dlaczego właśnie tak, a nie inaczej?). Taki cel przyświeca niniejszej gramatyce: stanowi ona przystępne kompendium wiedzy o polskiej fleksji i częściach mowy przeznaczone dla wszystkich tych, którzy chcą lepiej zrozumieć zasady polskiej gramatyki. Koncepcja Autora polega na tym, żeby aspekt formalny wzbogacić o odpowiednik konceptualizacyjny, co prowadzi do właściwego wyboru określonych form językowych. Trudno o bardziej uniwersalne rozwiązanie. Kompetentne i poprawne posługiwanie się językiem to także zdolność przekazywania dowolnych treści na więcej niż jeden sposób, wzbogaconych o nasze intencje, dodatkowe przesłania, a nawet stany emocjonalne. [z recenzji dr. hab. Piotra Garncarka, prof. UW] Przyjęcie przez Autora w opisie polskiej fleksji paradygmatów komunikatywistycznego i kognitywistycznego przynosi nowe wartościowe ustalenia, nieobecne we wcześniejszych klasycznych gramatykach polszczyzny. Tym sposobem opis prawidłowości gramatycznych polszczyzny zyskuje wymiar antropologiczny – wyjaśnia bowiem, w jaki sposób struktura formalna systemu językowego powiązana jest z kategoriami poznawczymi ludzkiego umysłu. [z recenzji dr. hab. Rafała Zimnego, prof. UKW] dr hab. Piotr Lewiński, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej na DePaul University w Chicago oraz stypendysta Fulbrighta na University of Washington w Seattle. Lektor na Uniwersytecie L’Orientale w Neapolu. Autor m.in. monografii: Retoryka reklamy oraz Neosofistyka. Argumentacja retoryczna w komunikacji potocznej, dwóch podręczników do nauczania języka polskiego oraz licznych artykułów naukowych z zakresu glottodydaktyki, retoryki, pragmatyki i teorii argumentacji.