Opis produktu
Cechy
Komentarze
Trzy pasjonujące, mistrzowskie biografie historyczne rzucają nowe światło na władzę rosyjskich despotów imentalność rosyjskiego narodu. Iwan Groźny. Krwawy twórca Carstwa Rosyjskiego Iwan IV – osierocony przezojca imatkę, oddany pod opiekę wydzierających sobie władzę bojarów – od dzieciństwa uczy się przebiegłości iokrucieństwa. W 1547 roku koronuje się iogłasza pierwszym carem Wszechrusi. Ma wtedy siedemnaście lat. Od razu staje się władcą despotycznym. Skłonność do przemocy irozwiązłości łączy zchorobliwą wręcz pobożnością. Sadysta imistyk zarazem, ma się za namiestnika Boga na ziemi iz góry rozgrzesza się zwszelkich występków, bo święcie wierzy, że zło czyni wtajnym porozumieniu ze Stwórcą. Wybujała podejrzliwość każe mu wszędzie dostrzegać szpiegów izdrajców. Jego najwierniejsi dworzanie giną jeden po drugim okrutnie torturowani. Kocha przelewać krew, ale kocha też kobiety. Żeni się osiem razy, niebacząc na dezaprobatę Kościoła. Jednocześnie jest wybitnym reformatorem. Gorliwie pracuje nad reorganizacją kraju iposzerzeniem jego granic wnieustannych walkach, ze zmiennym szczęściem, zPolakami, ze Szwedami, zTatarami... I tak, rozdarty między wizjonerską błyskotliwością iprzenikliwością umysłu a okrucieństwem, między dewocją a rozpustą, car Iwan Groźny pozostaje nieodgadnioną zagadką. Kim był naprawdę krwawy twórca carstwa rosyjskiego? Piotr Wielki. Geniusz iszaleństwo Kim naprawdę był twórca Imperium Rosyjskiego? Fascynującym geniuszem, który słaby izacofany kraj przekształcił wmocarstwo? Czy przerażającym szaleńcem, który bez wahania przelewał krew poddanych iwłasną ręką zadał śmierć zbuntowanemu synowi? Nigdy niezostało rozstrzygnięte, kto naprawdę był ojcem Piotra, bo ani fizycznie, ani psychicznie niebył podobny do cara Aleksego. Piotr I Wielki, koronowany na cara w1689 roku, w1721 roku przyjmuje tytuł Cesarza Wszechrusi. Obala dawne obyczaje zniewiarygodną zaciekłością, obcinając brody igłowy, narzucając swym rodakom europejskie stroje ipoglądy. Przeprowadza radykalne reformy administracji, prawa, finansów, gospodarki. Tworzy regularną armię iflotę. Wojuje kosztem tysięcy ludzkich istnień zTurkami iSzwedami. Poświęca życie tysięcy, wznosząc na moczarach nową stolicę – Sankt Petersburg. Kładzie podwaliny pod nowoczesny przemysł, buduje drogi, zakłada szkoły, unowocześnia rolnictwo. A wszystko za cenę zniewolenia narodu, wydanego na łup skorumpowanej biurokracji. Władca niezmierzonego kraju umie posługiwać się kompasem, siekierą cieśli ikatowskim toporem. Buduje statki iwyrywa zęby swoim poddanym. To olbrzym, który góruje wzrostem nad otoczeniem. Mocarz, który łamie wrękach podkowy. Prostak, który znajduje upodobanie wobżarstwie, pijaństwie, rozpuście ibłazenadach, rozmiłowany jest weuropejskiej cywilizacji iprzemocą chce do niej wprowadzić Rosję. Gdyby nieświadectwa historyczne, można by sądzić, że car Piotr I Wielki jest mitycznym tworem ludowej wyobraźni, niezaś autentyczną postacią zkrwi ikości. Katarzyna Wielka. Nienasycona żądza życia iwładzy Bezwzględna despotka iprzyjaciółka filozofów, przebiegła wpolityce irozmiłowana wsztuce. Zwycięska cesarzowa inienasycona kochanka. Semiramida iMessalina Północy. Caryca Rosji Katarzyna II zwana Wielką przezponad 34 lata (1762-1796) rządzi twardą ręką, krwawo tłumi bunty, prowadzi zręczne gry polityczne izwycięskie wojny. Unicestwienie potęgi tureckiej, przyłączenie Krymu, rozbiory Polski – zawsze wimię świętych interesów imperium. Mieni się liberalną, a postępuje jak autokratka: tortury imorderstwa są nieodłączną częścią jej polityki. Wzniosłe idee filozofów nieprzeszkadzają jej umacniać poddaństwa, a mimo to dlaswego ludu pozostaje ukochaną „mateczką”. Ostentacyjnie wspiera pisarzy iartystów, ale to tylko propaganda na użytek oświeconej Europy. W miłości jest wstydliwa wsłowach, rozwiązła wczynach. Obdarzona krwistym iporywczym temperamentem, mężczyzn ma za narzędzia rozkoszy. Żelazną wolą, pracowitością iinteligencją osiąga wszystko, czego pragnęła. Poślubia nietylko następcę rosyjskiego tronu, którego niebawem zamorduje – poślubia samą duszę rosyjskiego narodu. Niemka, wktórej żyłach niepłynie ani kropla krwi rosyjskiej, staje się ucieleśnieniem Rosji.
Komentarze